Ληξούρι

Καλώς ήρθατε στον τουριστικό οδηγό (kefaloniaguide) για την Κεφαλονιά.
Είναι ένας οδηγός πλήρως ενημερωμένος για όλα τα θέματα που αφορούν αυτό το υπέροχο νησί του Ιονίου. Εδώ θα βρείτε στοιχεία όσον αφορά την ιστορική του πορεία στο χρόνο και την εξέλιξη του σε ένα οργανωμένο τουριστικό προορισμό.

Ληξούρι

Το Ληξούρι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού και πρωτεύουσα του Δήμου Παλικής. Ονομάζουν το Ληξούρι “μικρό Παρίσι”. Είναι μια πόλη που τα έχει όλα συνδυάζοντας τόσο την διασκέδαση όσο και την ψυχαγωγία. Στην πόλη λειτουργεί βιβλιοθήκη και αρκετές αξιόλογες Μονές που αξίζει να επισκεφτείτε όπως η Μονή στα Κυπούρια με το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Είναι όμως και ένα μέρος γεμάτο αντιθέσεις αφού οι παραλίες του από την πλευρά του κόλπου του Λιβαδιού που βλέπει προς το Αργοστόλι είναι με ήρεμα νερά και ήπιο τοπίο σε αντίθεση με την δυτική πλευρά της περιοχής που οι παραλίες έχουν πιο άγρια ομορφιά με βραχώδης απότομες πλαγιές και ταραγμένα νερά. Το μέρος προσφέρει εκπληκτικές διακοπές και πρέπει να το επισκεφτείτε κατά την διάρκεια της διαμονής σας.

Άγαλμα Ανδρέα Λασκαράτου

Το άγαλμα του σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου είναι ένα από τα στοιχεία που τραβούν την προσοχή στην παραλία του Ληξουρίου. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Θανάση Απάρτη. Ο Ανδρέας Τυπάλδος Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811. Ήταν απόγονος εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας και αυτό του έδωσε την ευκαιρία να μορφωθεί αρκετά. Έμαθε αρχαία ελληνικά και ιταλικά. Επίσης σπούδασε νομικά στην Ιόνιο ακαδημία όπου γνώρισε τον Ανδρέα Κάλβο και τον Διονύσιο Σολωμό. Συνέχισε τις σπουδές το 1839 στο Παρίσι και αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Πίζας. Κατά την πορεία του αυτή γνωρίζει τον Λόρδο Βύρωνα. Το 1840 επιστρέφει στην Κεφαλονιά και ασχολείται με την δικηγορία. Στο μεταξύ τον διορίζουν δικαστή στο Ληξούρι, θέση που δεν ταιριάζει με το ανήσυχο πνεύμα του και γρήγορα παραιτείται. Παντρεύεται την Πηνελόπη Κοργιαλένια και φεύγει από την Κεφαλονιά το 1850 με προορισμό το Λονδίνο. Δύο χρόνια μένει εκεί χωρίς ποτέ να ξεχάσει το πολυαγαπημένο του νησί. Το 1856 δημοσιεύει το έργο «Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς» όπου δημιούργησε πολλές αντιδράσεις που οδήγησαν στον αφορισμό του από την Εκκλησία. Έτσι πηγαίνει στην Ζάκυνθο όπου εκδίδει μια εφημερίδα τον «Λύχνο» και με την πρώτη έκδοση δημιουργούνται αντιδράσεις και φυλακίζεται για τέσσερις μήνες. Ο λύχνος σταματά να εκδίδεται το 1867 και επιστρέφει την Κεφαλονιά όπου κινδυνεύει να φυλακιστεί ξανά αλλά γλιτώνει από επιστολή που στέλνει στο βασιλιά. Το 1873 ανακήρυττε επίτιμο μέλος του Συλλόγου Βύρων και το 1877 του Συλλόγου του Παρνασσού. Λίγα χρόνια αργότερα γίνεται δίκη με εισήγηση του τότε δεσπότη της Κεφαλονιάς Γεράσιμο Δόριζα και η Εκκλησία αθωώνει τον ποιητή με αποτέλεσμα την άρση του αφορισμού του. Στις 25 Ιουλίου του 1901και σε ηλικία 90 χρονών πέθανε στο Αργοστόλι όπου κηδεύτηκε με παπά, χωρίς όμως το τυπικό της κηδεία.

Σήμερα το άγαλμα του τόσο φιλελεύθερου ποιητή με το επικριτικό και καυστικό ύφος κοσμεί την παραλία του Ληξουρίου για να θυμίζει σε όλους ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν δέχονται συμβιβασμούς αλλά στο τέλος πετυχαίνουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κτήμα και το εξοχικό του όπου κατέφευγε για συλλογιστεί βρισκόταν στην περιοχή Άγιος Δημήτριος. Ο λόφος όπου βρίσκονταν είναι πλέον γνωστός ως ο «λόφος Λασκαράτου». Η αρχική οικία καταστράφηκε το 1867 με τον σεισμό που έπληξε το νησί και έχουν μείνει μόνο ερείπια που ανήκουν σε μια μικρότερη κατασκευή.