Argostoli

Drie kilometer buiten Argostoli bevinden zich de resten van het oude Kranis, muren die stammen uit de 7^e of 6^e eeuw v.Chr. Heden beslaan de resten ongeveer 4 kilometer en is bekend als “Reusachtige muren”, om reden van hun enorme afmetingen. Uit de graveringen op de rotsblokken is de oudheid van deze omgeving op te maken, tevens maken we er uit op hoe de omheinings muren gemaakt werden. In deze omgeving komen we ook de overblijfselen tegen van een Dorische tempel, ter eer aan de godin Dimitra en haar dochter Persefoni, zoals we te weten komen door de aantekening die zich bevindt in het Oudheids museum met het opschrift “Triopis Damatri en Kora”, wat betekent Triopida ter eer aan Dimitra en haar dochter. Aan de zuidelijke kant van de heuvel, die “Riza” wordt genoemd en in de oudheid dienst deed als dodenstad van Kranis. Hier zijn graven gevonden uit de tijd voor het Myceense tijdperk.

De weg die langs de hele haven van Argostoli loopt heet Andoni Tritsi en is genoemd naar een politicus afkomstig van Kefalonia en zijn standbeeld staat aan het begin van de stad, dicht bij de overdekte gymnastiekhal. De weg begint bij de Koutawo een rustige plaats die zich bevindt tussen het rustige water van de afgescheide zee - in -ham, met eenden en zwanen en het lawaai van de auto’s aan de andere kant in de richting van Argostoli. Winkeltjes van allerlei soort kan de bezoeker tegenkomen terwijl hij de straat afloopt en daar waar de haven begint is die mooi bestraat met witte en zwarte kiezelstenen die in mooie figuren gelegd zijn. Palmen en bankjes maken het beeld af. Een wandeling die een romantisch beeld heeft.

Even voor het begin van de stad ligt de brug Dewoseto en is genoemd naar de Zwitserse ingenieur Karolo – Filippo De Bosset, officier van het Engelse leger en tevens bevelhebber van Kefalonia, kreeg de ingeving voor de bouw in 1813. Doel was het tegengaan van de ingang naar Argostoli via de Koutawo, die in de oude jaren berucht was om de ziekte malarie en de dood. Het is de grootste uit stenen opgetrokken brug over zee met een lengte van 900m. Oorspronkelijk van hout en op houten palen. Om reden voor de doorgang van mensen en dieren, werd deze na het gelijk maken van de heuvel Metela omgebouwd tot steen. Bij de eerste aanleg had iedere 4 meter een boog en kwam na 3 jaar klaar. Na het einde van de bouw stelde De Bosset de oprichting van een monument voor ter eer aan de bevolking. Zo werd er, naast de brug, halverwege een marmeren obelisk met een hoogte van 10m. gebouwd en symboliseert de dankbaarheid van het Besluit van de Bevolking van Kefalonia jegens Groot Brittagne. Aan het einde bevindt zich de Engelse, Italiaanse en Griekse begraafplaats bij het Klooster van Drapano. Vernieuwd door Napier (1822 – 1830). Ondanks de bombardementen tijdens de Italiaanse en Duitse bezetting waren er beschadigingen, maar de brug bleef overeind. De aardbeving van 1953 bracht grote schade. Er zonk een groot deel en had verder aanzienlijk veel scheuren, maar ondanks alles bleef de brug opnieuw overeind. In 1970 werd het tot monument verklaard en staat onder toezicht en verzorging van de regering. Hedendaags is het verboden voor auto’s en is het een voetgangersweg geworden, uitstekend geschikt voor een wandeling, speciaal in de avond geeft het een idillische atmosfeer.

De Lithostroto is over het algemeen de winkelstraat van de stad. Vele winkels strekken zich uit aan beide kanten van een straat met ongeveer een breedte van 4m. Voor de aardbeving was het een straat met een lengte van ongeveer 1000 meter bedekt met spierwitte keien waar hij zijn naam aan te danken heeft (lithostroto = met stenen bemetseld). Heeft die naam nog steeds. Begint bij het plein Kambanas, een plein die voor de inwoners van Kefalonia verbonden is met herinneringen aan de vrijheid. In de historie heette het Platia (plein) Agio Marko en later platia (plein) Eleftheria (vrijheid). In 1797 met de komst van de Franse democratie verbrandden de burgers van Kefalonia het boek van de hogere stand “Libro d’oro”, om hiermee de omverwerping van de klasse verschillen aan te tonen. Op het plein in de jaren 1770 – 1790 werd er de Toren van de Tijd gebouwd met de grote klok om de uren te luiden en gaf de naam aan het plein. Behalve het slaan van de uren werd er geluid als alarm bij brand en bij nationale gebeurtenissen. Op de benedenverdieping deed de politie dienst. Met de aardbeving van 1953 werd de toren vernield en herbouwd zoals hij op dit moment is. Deze straat eindigt even na de kerk van Agio Spiridona, die gesierd is met een bladgouden houtbesneden tableau, die daarheen werd overgebracht van de oude Kathedraal.

Aan het eind van de Lithostroto bevindt zich het oudheidkundige Museum waarvan de fundamentering begon in 1957 en in 1960 klaarkwam en het oude museum vervangt wat instortte bij de aardbeving in 1953. De aardbeving bracht grote schade aan het gebouw aan en er gingen aanzienlijk veel vondsten verloren van de eerste opgravingen door P. Kawadia en de archeoloog Sp. Marinatou. Door de steeds terugkerende aardbevingen in de omgeving was er een totale reparatie nodig die begon in 1998 en klaarkwam in 2002 gefinancieerd door het Ministerie van Cultuur. Het museum bevat 3 zalen die in jaartelling zijn van het stenentijdperk tot het latere Romeinse tijdperk. Speciaal in zaal 1 bevindt zich gereedschap uit het stenentijdperk die gevonden zijn in Sami, Fiscardo en Skala, tevens voorwerpen uit de Middeleeuwen uit de graven te Kokolata. In zaal 2 bevinden zich vondsten uit het Myceense tijdperk welke afkomstig zijn uit graven. Tenslotte in zaal 3 bevinden zich vondsten die te maken hebben met de Tetrapoli (vier steden land) Pali – Krani – Proni – Sami, uit de vijfde eeuw zoals dus Kefalonia was verdeeld in die periode. Voorwerpen uit de Romeinse graven van Fiscardo, Metaxata en Krani bevinden zich daar eveneens.

De volgende halte is bij de bibliotheek Korgialenios waar het Volksmuseum is ondergebracht. Opgericht in 1924 en heeft bij elkaar geteld 60.000 boekdelen waarvan de meeste materie bevatten van Kefalonia voor de aardbeving. Er zijn aanzienlijk veel handgeschreven en zeldzamen uitgaven zoals het woordenboek van Souida, de oudste nog bestaande encyclopedie van duizenden jaren en gemaakt van materiaal uit de oudheid en middeleeuwen en bevat zeldzame vormen van woorden die niet meer in gebruik zijn. Op de begane grond bevind zich het Volksmuseum, opgericht in 1962 door Eleni M. Kosmetatou en opende in 1966 bekostigd door Evangelou Basia. Doel van het museum was om de herinnering aan Kefalonia voor de vernietigende aardbeving van 1953 te bewaren, daarom is de materie vanaf het begin van de 15^e eeuw tot 1848. Materie van hel volk zoals porselein, zilver, borduurwerk met techniek van Kefalonia, gegraveerde stenen, klederdracht, beeldhouwwerk, gereedschap, munten en ongeveer 3000 foto’s, verder de befaamde slaapkamer die de bezoekers het idee geeft zoals de mensen toen leefden.

Platia Walliano is het centrale plein van Argostoli. Genoemd naar de weldoener van Kefalonia Panagis Walliano, wiens beeld zich op het plein bevindt. Aan de weg voor het plein bevindt zich het “Instituut van de zoons van Foka – Kosmetatou”. Het werd gemaakt in 1984 met als erfgenamen de broers Spiros en Nikolao Kosmetato. Het bewaard gebleven huis, werd na de aardbeving van 1953 herbouwd en veranderd tot museum en schilderijen galarei en voor het onderbrengen van persoonlijke verzamelingen. Binnen vindt de bezoeker gegraveerde stenen die te maken hebben met de zeven eilanden en de rest van Griekenland tevens uit de 18^e eeuw nl. De Franse tijd, ook munten en postzegels van Middenlandse zee landen. Even na het plein aan de weg Rizospaston of wel Finikodromo (Palmbomenstraat) zoals die bekend is bevind zich nog een huis van Kosmetato. Het is een van de weinig geredde gebouwen die de aardbeving overleeft heeft. Het huis dat 2 vediepingen had, terwijl daar van nu alleen de begane grond er is, werd aan de binnenzijde vernield, maar er bleven voldoende schilderingen over die het plafond sierden, en zijn de buitenmuren gered. Na de dood van Kosmetato werd het aan de gemeente Argostoli gegeven als erfgenaam.

Aan de bovenzijde van het plein bevindt zich de trotse tuin van Napier. Het is verschillend van de andere parken omdat het erg verhoogd is en een groot aantal verschillende bomen heeft. Historisch gezien was er in de 19^e eeuw in het gedeelte Koutoupi in Argostoli een wijngaard. Tijdens de Engelse jaren kocht in 1828 de Plaatsbewaarder van Kefalonia bevelhebber Sir Charles James Napier het van Petro Walsamaki. In het begin vroeg de Aardbisschop aan Napier er een ziekenhuis te maken maar dit werk werd nooit tot uitvoer gebracht. In nov. 1905 werd het veranderd tot Dimotiko – Alsos (Heilige plaats van de gemeente) met een kiosk in het midden en deed dienst als plaats om uit te rusten en ter vermaak. Het jaar daarop werd er door de beeldhouwer Johanni Kokkino het borstbeeld van Napier vervaardigd en op de basis was er een opschrift. Tijdens de duur van de Italiaanse – Duitse bezetting waren er vernielingen en vandalisme. Na de aardbeving volgde de totale verwaarlozing van de tuin tot de periode 2003 – 2004 waarin de herstelling tot stand kwam. De tuin werd in zijn oude staat hersteld, bloemen gepland en op basis van foto’s de kiosk herbouwd die er toendertijd was. In 2004 tijdens de kringloop van de Olympische Vlam vond de ceremonie plaats in de tuin van Napier.

Nikos Kawadias is een van de bekendste mensen van het eiland en tevens een van de meest geliefde dichters van Griekenland. Schreef een groot aantal gedichten, veel daarvan werden op muziek gezet en gezongen door kundige zangers. Aan het eind van de haven van Argostoli bevindt zich zijn standbeeld als eer voor een zo belangrijk iemand van het eiland en speciaal van Fiscardon.

Beginnende op het plein Wallianou en doorgaan via de straat Rizospaston richting Lassi, bevindt zich op de top van de heuvel een gedenkteken als symbool voor de nieuwere geschiedenis van Kefalonia. Het gaat om een gedenkteken gemaakt ter ere van de Italianen die verloren gingen onder het vuur van de Duitsers. In het bijzonder de Italianen die waren gekomen in 1941 om Kefalonia te bezetten na de val van het Griekse front. Om reden van de overmoed van de Duitsers, liepen de Italianen, die tot daaraantoe aan hun kant stonden, over naar de kant van de Amerikanen. Daarom namen de Duitsers alle gronden van de Italianen in beslag en omdat die weigerden de wapens over te dragen, schoten die ze dood bij de eerste de beste gelegenheid. Datzelfde gebeurde er op het eiland toen 10.000 Italianen van de afdeling Akoui de wapens niet overgaven, door de Nazi’s werden uitgeroeid. Vandaag de dag is het gedenkteken er overheersend, om de veteranen er aan te herinneren en de jongeren te doen inzien wat de gevolgen van een oorlog zijn

De tocht, bekend als de omloop van Lassi, heeft als zeker einddoel de Katawothres. Dit is een zeldzaam geologisch verschijnsel waar het regenwater in ondergrondse gangen dicht aan de kant gaat en verdwijnt. Deze gangen lopen onder de bodem van de zee door en komen na enkele dagen uit aan de andere kant van het eiland, in Melissani en Karawomilo. De eerste die dit verschijnsel waarnam was de Engelsman Stevens, zeer verrasd hierdoor en maakte daar een molen. Gedurende diezelfde periode een bekend geoloog Miliaresis bestudeerde de uitwerking van de aardbeving op dit verschijnsel. Later na bestuderingen na aardbevingen en speciaal na de grote aardbeving van 1953 werd er ontdekt dat er geen enkele verandering was in de stroming van de zee en dat de werking van de molens onveranderd dienst deden. Even na de 2^e Wereldoorlog deden de molens dienst als ijsmakers. Een uitleg voor het verschijnsel werd gegeven in 1963 door Oostenrijkse Geologen. Zij gooiden hoeveelheden kleurstof in een van de Katawothres (onderaardse gangen) en gingen de loop van het water na en namen waar dat het in noord – westenlijke richting onder de bodem van de zee doorstroomde en waar het zich vermengd met het regenwater komt het uit in Melissani en in een rond meer te Karawomilo, een dorp vlak bij Sami.